Gitaren en Dynacord echo

Bijna alle Nederlandse bands zijn begonnen op een Egmond gitaar,
omdat deze goedkoper waren dan de duurdere buitenlandse merken,
die de meestal jeugdige muzikanten van hun zakcentjes, toch niet konden betalen.

Zodra de mogelijkheden zich voordeden werd de overstap gemaakt naar de middenklasse,

die werd gedomineerd door Höfner .

Andere merken waren Eko, Framus, Hagström, Welson en Davoli.

Al deze gitaren waren van goede kwaliteit en mede door het Europese fabrikaat betaalbaar.

De prijzen lagen tussen hfl. 200,- en hfl. 700,-.
Het Verre Oosten, waar tegenwoordig goede replica's van de Amerikaanse topmerken,

worden gemaakt, speelde nog geen rol.

Ook een echo-apparaat behoorde tot de uitrusting,

waarvan de Dynacord Echocord het meest populair was.

Muziek winkels en gitaar producenten haakten in op deze nieuwe ontwikkeling,

en maakten via de (teenager) muziekbladen reclame voor hun producten nu de gitaar, voorheen in een ondergeschikte rol door de nieuwe Rock & Roll op de voorgrond kwam te staan

* EGMOND *

Egmond was een Nederlandse gitaarfabrikant uit Best, in de omgeving van Eindhoven.
Van 1935 tot begin jaren '70 vervaardigde het bedrijf,
verschillende soorten akoestische, elektrische en basgitaren.

Op het hoogtepunt, in de jaren '60, werden er duizenden gitaren per week geproduceerd.
Negentig procent van de gitaren werden geëxporteerd,
vooral naar de Verenigde Staten.

Naast gitaren werden er ook versterkers en gitaarelementen geproduceerd.
In het begin van de 70-er jaren ging het bedrijf failliet,
waarschijnlijk door de grote concurrentie uit Azië.
Egmond Gitaren werden bespeeld door beroemdheden zoalsPaul McCartney,

en George Harrison van de Beatles,
maar ook de Nederlandse artiesten Rob de Nijs, Peter Koelewijn,

en The Blue Diamonds, hebben een Egmond gitaar bespeeld

De eerste hausse diende zich voor Egmond aan tegen het einde van de jaren1950.
Door de opkomst van de zogenaamde Indorock in ons land,
de Tielman Brothers voorop, raakten tieners bekend met het Amerikaanse fenomeen rock & roll.
En masse werden rockgroepjes geformeerd.

The Tielman Brothers in 1957 met in het midden een Wilson (Egmond) en twee witte Millers (Egmond).

Klik op een foto voor een groter formaat met tekst

De productie van Egmond groeide, de bestaande werkplaatsen werden te klein. Vier werkplaatsen had Egmond in die tijd. Verspreid over verschillende lokaties in Eindhoven werden gitaren gemaakt, in kleine fabriekjes waar hooguit een paar man emplooi vond

De Egmonds beseften spoedig dat hun markt eigenlijk veel groter was dan Eindhoven en omgeving. Dus namen ze rond 1960 vertegenwoordigers in dienst. Die reisden het hele land door om de gitaren van Egmond bij muziekwinkels te verkopen.

Nederland was veroverd, Egmond ging de grens over. In 1964 presenteerde Egmond zich voor het eerst op de grote internationale vakbeurs in Frankfurt, de latere Musik Messe. Egmond deelde daar een stand met ander Nederlandse firma's,

Men maakte op een gegeven moment ook instrumenten met daarop een andere naam dan die van Egmond. Dat had te maken met export-problemen en met het zoeken naar namen die internationaal beter aansloegen.

René Nodelijk neemt met Paul Gimbel de song Sugar Bowl Rock door in de studio (eind 1959) met zijn Miller

De 1e gitaar van George Harrison: een Egmond-Rosetti 276 (1956) Harrison kocht de Egmond destijds, toen hij dertien jaar was, van een vriendje. Voor drie Britse ponden en 10 shilling.

Uiteindelijk zette zijn broer Pete hem weer in elkaar. Maar sinds die tijd was de hals helemaal krom. Je kon d'r hooguit een paar akkoorden op spelen. Alle frets trilden en de snaren zaten helemaal tegen de frets aan.

Het best verkopende elektrische model was de Lucky 7, de gitaar waarop ook McCartney dus in zijn beginjaren speelde. Maar Egmond had ook meer eigentijdse modellen. Onder het merk Lion lanceerde Egmond moderne elektrische gitaren en basgitaren.

Harrisons compaan Paul McCartney kan meepraten van de kwaliteit van Egmonds gitaarlak. Ook McCartney speelde in de beginjaren van de Beatles op een instrument uit Best. De eerste elektrische gitaar van Paul was namelijk een Rosetti Lucky 7.

'Een vreselijke gitaar,' oordeelde de latere basgitarist McCartney in Anthology. 'Maar wel goedkoop en elektrisch. Tijdens onze optredens in Hamburg heeft de Rosetti het een maand of wat goed volgehouden.

Jan de Hont (later Maskers) met zijn Solid 7, Rob de Nijs kijkt toe.

Egmond Typhoon: Deze met rood vinyl beklede gitaar is een echte player. De 7 standen schakelaar geeft je de mogelijkheid veel lekkere gitaargeluiden te produceren'

Op de foto zijn de speciale (rode) zgn. double neck-gitaren te zien John Lamers en Cees And His Skyliners ontvingen deze bijzondere exemplaren van de Bestse gitarenfabriek Egmond, uitgereikt in de toenmalige muziekzaak Musica in de Hooghuisstraat

Er zijn er slechts twee van gemaakt, voor Cees Dingen en John Lamers, waarvan er nu nog één over is en die is het bezit van het "museum terug in de tijd" in Horn (lb.) Hij heeft een 6 string en een mandoline hals.

John Lamers met zijn 'dubbel nek' gitaar

Ik mocht van de eigenaar even plaatsnemen tussen zijn collectie Egmond gitaren !

Met de bewuste "dubbelnek" van John Lamers

Het was de grootste gitaarfabriek van Europa.' Negentig procent van alle gitaren was bestemd voor de export. Het waren beslist geen goede gitaren, Ze werden nu eenmaal gemaakt in grote aantallen. Soms gingen ze nat de doos in.

Hier de Lion vioolbas. Egmond adverteerde in radiogidsen met gitaren en versterkers op afbetaling, voor velen de enige manier om de zo felbegeerde apparatuur aan te schaffen.

Egmond leverde ook een eenvoudig elementje die je op de gitaar kon bevestigen.

Ook kon je een eenvoudige gitaar makkelijk "elektrisch" maken door er een Royal element op te zetten dat ook door Egmond werd geleverd. .

Een advertentie van de Egmond Manhattan in Muziek Parade

peter koelewijn (1958) met egmond-gitaar, rechts anneke grönloh

Paul McCartney met zijn tot basgitaar omgebouwde Solid 7

Ook Brian May begon met een Egmond Toledo

* HÖFNER *

De Höfner fabriek werd opgericht door luthier Karl Höfner in Schönbach (Dl) in 1887

Hij werd snel de grootste fabrikant van snaarinstrumenten in het land.

Zijn zonen Josef en Walther die in 1920 de fabriek overnamen maakte er een bedrijf van met een wereldwijde reputatie.

Na de moeilijke oorlogsjaren bouwden ze een nieuwe fabriek in Bubenreuth

In de 50 en 60er jaren werden Höfner instrumenten ook verkocht,

door Selmer in Londen.

Ze waren aanzienlijk goedkoper voor,

beginnende muzikanten ,

dan de Amerikaanse gitaren,

die waren duur en ook niet overal verkrijgbaar.

De Höfners gaan dan ook de geschiedenis in als de "starter" instrumenten van diverse bekende 60er jaren muzikanten.

Klik op een foto voor een groter formaat met tekst

Van links naar rechts: 1970's Höfner 173;--- 1963 Höfner 173; --- 1964 Höfner 164; --- 1959/60 Höfner 162;--- Mid-1960's Höfner 176;--- eind 1960's Höfner 176; --- 1963 Hofner 172.

René Nodelijk thuis met Höfner gitaar en Dynacord echo (sep. 1961)

THE DYNAMITES Hier een "overgang" van Egmond naar Höfner gitaren......

THE COUNTRY BOYS Net als o.a.Hank Marvin en Bruce Welch in Engeland, begonnen ook in Nederland veel bandjes met Skiffle muziek voordat ze overstapten naar de Rock & Roll Links Herman Kroese.

DYNAMITE ROCKERS Met in het midden Ton van Tergouw op een Höfner President, bij gebrek aan een basgitaar werd de baspartij op een "gewone" Egmond gitaar gespeeld.

De Egmond gitaren van The Real Rollers worden vervangen door Höfner Solidbody's (model 163). Omdat de financiële middelen voor een echte basgitaar nog ontbraken werd een akoustische Höfner jazzgitaar (model 4550) voorzien van 4 dikke bassnaren.

Little Remy & The Flying Rockers op Höfner gitaren tijdens een TV uitzending in 1963

* GIBSON *

Orville Gibson werd geboren in New York in 1856. Hij verhuisde in 1881 naar Kalamazoo in de staat Michigan om daar te gaan werken als bediende in een kleine schoenenwinkel. In zijn vrije tijd speelde hij gitaar.

De liefde en passie voor muziek brachten hem ertoe om over het design van gitaren en mandolines na te denken.

Begin jaren tachtig van de 19e eeuw ging hij voor zichzelf beginnen en huurde een kleine werkplaats van drie bij vier meter.

Hij bouwde zijn mandolines en gitaren van uit elkaar gehaalde meubelen van kwaliteits hout om zo aan goede sparre-, walnoot- en cederhout te komen.

Toen Orville Gibson in Kalamazoo in 1894, in zijn klein muziekwinkeltje aan het werk was, kon hij nog niet bevroeden welk een invloed zijn instrumenten in de loop van de geschiedenis van de muziek zouden krijgen.

Klik op een foto voor een groter formaat met tekst

De Tielman Brothers konden zich toentertijd (1959) al topklasse gitaren veroorloven en speelden op de Gibson Les Paul, nadat ze daarvoor korte tijd op Egmond (Miller) hadden gespeeld.

Hier met een rode uitvoering op een CD hoes

Andy Tielman op zijn Gibson Les Paul

* FRAMUS *

Het rustige stadje muziek Schönbach, vandaag Luby / Tsjechische Republiek, werd in de jaren veertig bekend voor zijn violen en tokkelinstrumenten.

Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog richtte Fred Wilfer in 1946 in Erlangen, de "Frankische Muziekinstrumenten productie Fred Wilfer" - Framus was geboren.

Door de gestage groei van het bedrijf Wilfer moest hij uitkijken naar extra productie locaties

de belangrijkste productie faciliteit werd gebouwd in 1954 in Bubenreuth . Daar maakten 170 instrumentmakers een productie van ongeveer 2000 instrumenten per maand.

later kwam een fabriek in Pretzfeld,en het aantal werknemers nam toe tot meer dan 300.

De Framus productie is daarmee de grootste productielocatie voor gitaren in Europa.

met de komst van rock 'n roll' in de jaren zestig, kwam een aantal wijzigingen in het assortiment van Framus. De akoestische gitaren moest steeds meer plaats maken voor de elektro-akoestische.

Twee van de meest prominente Framus spelers waren Attila Zoller en Jan Akkerman, die kregen hun eigen signature model. , de Z-10 en de Akkerman

Klik op een foto voor een groter formaat met tekst

Eddy Christiani speelde al heel vroeg op ee Famus gitaar

RENÉ NODELIJK Hoewel René in de Rocking Sensation Boys op een Egmond speelde, heeft hij die periode -héél verstandig- kort gehouden. Al vrij snel gebruikten de Alligators de Duitse Framus gitaren, die een stuk beter klonken en speelden. (Alligators Dance,

René Nodelijk met zijn Framus (Hollywood) gitaar (1960/1961)

Wat eenvoudig met wat beugeltjes op een acoustische gitaar kan worden gemonteerd.

* FENDER *

Clarence Leo Fender werd geboren op 10 augustus 1909 in Anaheim, Californië.
Leo Fender is de waarschijnlijk meest invloedrijke producent/ontwerper in de geschiedenis van de elektrische gitaar.

Als getalenteerd elektro-technicus en gedreven onderzoeker heeft hij een heldere kijk op de manier waarop bepaalde zaken functioneren. Hij schat zelf dat hij 50 à 75 patenten op zijn naam heeft staan.

Tussen 1930 en 1947 had Leo een kleine winkel voor radioreparaties en hij leverde op bestelling versterkers en PA's aan muzikanten. De meeste van zijn klanten waren steelgitaristen, die vaak over defecten aan bestaande elementen klaagden. Leo had al verbeteringen aangebracht op bijvoorbeeld automatische-
platenwisselaars en nu besloot hij zich in te zetten om betere elementen en versterkers te ontwerpen.

Al gauw ging hij steelgitaren bouwen en omstreeks 1944 begon hij te experimenteren met een elektrische, Spaanse solid-body gitaar. Hij gebruikte hiervoor het element van zijn steelgitaar. Dit prototype werd verhuurd aan country & western-bands, waarvan de musici Leo aanspoorden om het instrument verder te ontwikkelen en in productie te nemen.

Leo richtte samen met Doc Kauffman, een ex-werknemer van Adolf Rickenbacker (die de gelijknamige gitaarfirma bezat), de firma K.& F. op. K. & F. maakte steelgitaren en diverse versterkers. Kauffman verliet het bedrijf in 1944 en daarna werd Fender Electric geboren

Klik op een foto voor een groter formaat met tekst